Παρασκευή 24 Ιουλίου 2009

Ο Ηλίας Καρανίκας στην μαρτυρική Λωρίδα της Γάζας

Για τις δραστηριότητες που αναπτύσσει ο βουλευτής Ευρυτανίας και συγχωριανός μας Ηλίας Καρανίκας, στα πλαίσια των αρμοδιοτήτων και των υποχρεώσεων, που απορρέουν από το βουλευτικό αξίωμα, δεν έχουμε γράψει. Δεν έχουμε γράψει, γιατί θεωρούμε αυτονόητο ότι ένας βουλευτής πρέπει να κάνει ερωτήσεις, επερωτήσεις, παρεμβάσεις, ομιλίες στη βουλή, περιοδείες στον νομό του και άλλες δραστηριότητες και ενέργειες που θα ωφελήσουν τους κατοίκους του νομού του.
Θα ασχοληθούμε όμως με μια ενέργεια του Ηλία Καρανίκα, που δεν εντάσσεται στα πλαίσια των υποχρεώσεών του. Αυτή η ενέργεια τον τιμά και δείχνει την ηθική διάσταση του ανθρώπου. Αναφέρομαι για την συμμετοχή του σε ανθρωπιστική αποστολή στην αιματοβαμμένη Παλαιστίνη.
Ο Ηλίας Καρανίκας από το βράδυ της Πέμπτης 8 μέχρι τις 15 Ιανουαρίου βρίσκονταν στη λωρίδα της Γάζας, ως μέλος ιατρικής και ανθρωπιστικής αποστολής του κόμματός του. Η αποστολή μετέφερε φαρμακευτικό και ιατρικό υλικό, προσέφερε δε και ιατρικές υπηρεσίες στον πολύπαθο λαό της Παλαιστίνης, ο Ηλίας συγκεκριμένα διέθεσε τις υπηρεσίες του στο νοσοκομείο της Ράφα.
Θα πρέπει να τονίσουμε ότι η αποστολή αυτή συνάντησε αρκετές δυσκολίες μέχρι να μπορέσει να φτάσει στην αποκλεισμένη και δοκιμαζόμενη λωρίδα της Γάζας. Προσπάθησε να εισχωρήσει από την πλευρά της Αιγύπτου και τα κατάφερε μετά από μεγάλη ταλαιπωρία και καθυστέρηση.
Όταν η φάλαγγα, που μετέφερε την αποστολή αυτή, έφτασε επιτέλους στη Γάζα δέχτηκε τον ανελέητο βομβαρδισμό από τους Ισραηλινούς με αποτέλεσμα τον θάνατο ενός οδηγού και των τραυματισμό αρκετών άλλων, που συνόδευαν την αποστολή.
«Μόλις τελείωσα ένα βράδυ από τα χειρουργεία έκανα ένα μπάνιο, δεν ήξερα τι ξεπλένω. Τα αίματα από τα χέρια μου, της σκόνες του πολέμου, ή την ντροπή μου ως άνθρωπος;» δήλωσε όταν επέστρεψε από την αποστολή αυτή και περιγράφοντας αυτά που έζησε είπε: «τυφλά χτυπήματα, με θύματα της αμάχους, ακατάσχετοι βομβαρδισμοί, τραγικές ελλείψεις στα νοσοκομεία, που αδυνατούσαν να ανταποκριθούν στον ολοένα αυξανόμενο αριθμό τραυματιών, που στην πλειοψηφία της ήταν γυναίκες και παιδιά.
Κανείς δεν μπορεί να μου σβήσει από τη μνήμη αυτό που έζησα εκεί. Ήταν εμπειρία ζωής. Της έμαθαν τι σημαίνει ανθρωπισμός. Όχι ότι δεν φοβήθηκα, αλλά αυτό που πρόσταζε η συνείδησή μου επισκίαζε το φόβο»
Παρακάτω θα διαβάσετε μια συνέντευξη τύπου που έδωσε ο συγχωριανός της βουλευτής.
«Έχω πάει σε της ανθρωπιστικές αποστολές, αλλά όχι της σε πεδία μαχών. Τώρα κατάλαβα τι πραγματικά συμβαίνει, γι’ αυτό και είπα συγχαρητήρια σε αυτόν το λαό που στέκει όρθιος, που αγωνίζεται, που ακόμα κρατά και πιστεύω ότι θα κρατήσει και θα κερδίσει στο τέλος.
Δεν θα σταθώ στα γεγονότα μόνο με την ιδιότητά μου ως γιατρός. Η ιατρική βοήθεια ήταν επιβεβλημένη από την ανάγκη. Πέσαμε σε μια φάση μάχης, της ζητήθηκε. Δεν κάναμε ούτε τον πιο καλό γιατρό, τον Ευρωπαίο, ούτε πήγαμε να καπελώσουμε κανέναν, ούτε αυτό περίμεναν από εμάς. Γι’ αυτό μίλησα για ανθρωπισμό.
Όλη η αποστολή, και οι μη γιατροί που πήγαμε, γιατί η συντροφικότητα χτίζεται τελικά, δεν είναι κάτι που λέγεται, χτίζεται, δώσαμε το ίδιο πράγμα σε αυτό τον κόσμο. Δώσαμε την ελπίδα. Νιώσανε ότι δεν είναι μόνοι της. Ότι, στη δυστυχία της, στη συμφορά που της πλήττει – και δεν είναι τωρινό, είναι μακροχρόνιο – δεν είναι μόνοι της. Μην ξεχνάμε ότι είναι αποκλεισμένοι ενάμιση χρόνο και από τότε έπρεπε να εξεγερθεί η διεθνής κοινότητα. Οι άνθρωποι είναι σαν το ποντίκι στη φάκα, δεν μπορούν ούτε να πιουν νερό, ούτε να φάνε.
Το να μπορεί κανείς να επισκεφτεί έστω και ένα άτομο, μόνο και μόνο με την παρουσία του, χωρίς να κουβαλήσει τίποτα, είναι το μεγαλύτερο καλό που μπορεί να της κάνει, γιατί στην απελπισία του, ο της θέλει να ξέρει ότι μπορεί από κάπου να κρατηθεί, ότι δεν είναι μόνος του, ότι υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι που τον σκέφτονται εκείνη την ώρα.
Να, γιατί ακριβώς έχετε και της όχι ευθύνη, αλλά είναι μέσα της υποχρεώσεις της να ξεσηκώσετε λιγάκι τη συνείδηση των κρατούντων. Οι συνάνθρωποί της, και ειδικά οι κρατούντες, καταλαβαίνουν την αγωνία, αλλά κάποιος πρέπει να της ξεσηκώσει.
Το είπα και σε κάποιο ραδιοφωνικό σταθμό, ότι δεν είναι δυνατόν οι διεθνείς οργανισμοί – οι οποίοι επέβαλαν και ενδεχομένως ορθά, δεν είμαι εγώ της που θα κρίνω την εγκατάσταση στην περιοχή του κράτους του Ισραήλ – να μη μπορούν να σταματήσουν έναν πόλεμο. Δεν θα έπρεπε να τον αφήσουν να ξεκινήσει.
Και βέβαια, εδώ μιλάμε και με την ιατρική ιδιότητα, ότι δεν μπορεί να της ένα παιδί 3 ετών, τραυματισμένο από οβίδες. Δεν μπορεί να της ένα παιδί 18, 20 χρονών παράλυτο, γιατί ήταν παράπλευρες ζημιές. Δεν είδαμε έναν πολεμιστή της Χαμάς. Ήταν όλα γυναικόπαιδα, άμαχος πληθυσμός. Οι βόμβες πέφτουν σαν το χαλάζι, υπάρχει τρόμος. Μάλιστα, αυτό το σκεφτόμουν σήμερα που έκανα μπάνιο, δεν ήξερα τι ξεπλένω, τον ιδρώτα μου, το φόβο μου, ή την ντροπή μου ως άνθρωπος; Πιστεύω ότι το τελευταίο προσπαθούσα να ξεπλύνω.
Γιατί όντως, δεν μπορεί να θεωρώ τον εαυτό μου πολιτισμένο, όταν κάθομαι στον καναπέ και ανέχομαι να γίνονται αυτά δίπλα μου. Εγώ αυτό θα ήθελα να πω. Μην επικεντρώνεστε μόνο στο ιατρικό. Όλοι της, αυτό που δώσαμε σε αυτό τον κόσμο, ήταν ακριβώς τη χαρά, το βλέπαμε στο πρόσωπό της, το βλέπαμε στο χαμόγελό της, το βλέπαμε στα μάτια της, ότι ένιωθαν πως δεν είναι μόνοι της. Είναι το βασικότερο»
Συγχαίρουμε τον Ηλία Καρανίκα που συμμετείχε σε αυτή την αποστολή και προσέφερε της ιατρικές του υπηρεσίες σε συνανθρώπους της, που δοκιμάζονται για χρόνια από ένα λαό που στο παρελθόν υπέφερε από τη ναζιστική θηριωδία και τώρα ξεχνώντας αυτά ασκεί το ίδιο φοβερά εγκλήματα στον ανυπεράσπιστο λαό της Παλαιστίνης.

Γρηγόρης Τριανταφύλλου

Υ.Γ.1. Σε αυτή την Ισραηλινή επίθεση κατά της Παλαιστίνης, σκοτώθηκαν 1434 Παλαιστίνιοι. Συγκεκριμένα σκοτώθηκαν 960 άμαχοι, μεταξύ των οποίων 288 παιδιά και 121 γυναίκες, 239 αστυνομικοί και 235 ένοπλοι Παλαιστινιακών οργανώσεων. Τραυματίστηκαν δε 5.303 Παλαιστίνιοι, εκ των οποίων 828 γυναίκες και 1.606 παιδιά.
Από την πλευρά των Ισραηλινών τα θύματα ήταν 13 νεκροί και μερικές δεκάδες τραυματιών.
Υ.Γ.2. Μερικές διαπιστώσεις από εκθέσεις του ΟΗΕ και οργανώσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που αφορούν την συμπεριφορά του ισραηλινού στρατού: «Ενδεκάχρονος Παλαιστίνιος χρησιμοποιήθηκε από τον ισραηλινό στρατό ως ανθρώπινη ασπίδα στην επιχείρηση της Γάζας», «Οι ισραηλινοί στρατιώτες παραβίασαν τον κώδικα ιατρικής δεοντολογίας γιατί όχι μόνο δεν βοήθησαν να διακομιστούν τραυματίες αλλά εμπόδισαν και Παλαιστίνιους γιατρούς να βοηθήσουν», «Χτύπησαν 34 κέντρα παροχής ιατρικής βοήθειας, μεταξύ των οποίων οκτώ νοσοκομεία».

Δεν υπάρχουν σχόλια: